Verstilde, idyllische landschappen: bergen, meren, een eenzame boom.
De luchten zijn dromerig roze, mysterieus blauw of rustgevend grijs. De gebalanceerde composities zijn opgebouwd uit heldere, strakke kleurvlakken. Het beeld zorgt er bijna automatisch voor dat de beschouwer ernaar verlangt daar te zijn, en het landschap in beeld zelf te ervaren. Ze wakkeren herinneringen aan reizen en avontuur aan, of de wens om deze herinneringen te maken. Natuur en nostalgie zijn dan ook terugkerende elementen in het werk van beeldend kunstenaar Alex Dordoy (VK, 1985). Zijn werk bevat verschillende lagen die het waard zijn grondiger te bestuderen.
Met een eindeloze nieuwsgierigheid en energie verkende Alex Dordoy in zijn beginjaren als kunstenaar diverse gebieden binnen de beeldende kunst. Hij maakte schilderijen en sculpturen en zette uiteenlopende technieken in. Op dit moment richt hij zich met name op schilderen in acrylverf. Dordoy: ‘Currently, I feel the need to focus on a specific technique, and painting feeds my curiosity. There is much to discover and to explore within the process.’ Elke nieuwe fase biedt nieuwe mogelijkheden, elke laag van het schilderij opent andere deuren.
Het uitgangspunt voor zijn schilderen zijn bestaande beelden, zoals stockfoto’s, Art Nouveau advertenties en Japanse prenten. Hij kiest de beelden intuïtief: ze moeten iets hebben dat hem naar ze toe trekt. De Japanse prenten, zoals te zien in Nature Nurture (2019), bijvoorbeeld zijn een grote inspiratiebron voor Dordoy vanwege hun impact op de westerse beeldende kunst. De beelden geven de start aan van globalisatie, van de mogelijkheid om te reizen en kennis te maken met andere culturen. De relatie tussen de mens en zijn leefomgeving is dan ook een belangrijk element in zijn werk. Dordoy manipuleert en verandert de bestaande beelden in Photoshop tot een volledig nieuw werk. Dit beeld wordt daarna laag voor laag geschilderd met uiterste zorgvuldigheid en precisie.
DIGITAAL EN SCHILDERACHTIG
Dordoy speelt met de notie van een beeld. Hij gebruikt een representatie van het fysieke, bewerkt dat digitaal en maakt hiervan een schilderij. Hij onderzoekt hiermee de connectie tussen het bestaande en het virtuele, tussen wat we zien en wat we ervan zouden kunnen maken. De digitale wereld, de wereld in ons voorstellingsvermogen en de fysieke wereld ontmoeten elkaar in zijn werk. Naast het spel met het begrip beeld in algemene zin, onderzoekt hij de grenzen van de traditionele schilderkunst en het schilderachtige beeld. De precisie waarmee hij schildert en de strakke kleurvlakken geven de schilderijen bijna de uitstraling van een digitaal beeld. Tegelijk lijkt het ambachtelijke proces van het schilderen te contrasteren met de digitale beeldbewerking in Photoshop. Het schilderen kost tijd, en correcties zijn niet makkelijk gemaakt. In Photoshop kan snel gewerkt worden, elementen zijn in een handomdraai gewijzigd, verwijderd of toegevoegd. Aan de ene kant is er de wens voor perfectie en precisie, aan de andere kant de romantische wens voor schoonheid, natuur en nostalgisch ambacht. Het levert een interessante frictie op in Dordoys werk: hij zet het digitale in om een emotioneel beeld te maken.
Ook de grenzen tussen het platte vlak en het ruimtelijke worden opgezocht en vervaagd. Sommige fragiele sculpturen lijken bijna van een schilderij of tekening gemaakt te zijn. Deels loskomend van de muur bevinden de wandstukken van jesmonite (een soort giethars) zich ook tussen het platte en het ruimtelijke in.
Wil je het hele artikel lezen? Bestel dan hier de losse editie! Wil je op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen op het gebied van kunst meld je dan aan voor onze nieuwsbrief of abonneer je op Tableau Magazine!
