Van de glanzende tompoucen van designer Mickey Philips loopt het water je in de mond. De sculpturen zijn in verschillende maten te krijgen en nauwelijks te onderscheiden van het origineel, maar gemaakt van keramiek en met de hand beschilderd. Klein maar niet onbelangrijk verschil: deze tompouce blijft extra lang lekker en kun je ook nog aan de muur hangen. Ze kosten vanzelfsprekend een veelvoud van de bekende HEMA tompouce, maar zijn wel genummerd en gesigneerd. Voor de echte liefhebber bestaat er zelfs een gouden variant.
Kunst en eten vormen al eeuwenlang een verbond en ook onder jonge designers blijft ‘food’ een gewild onderwerp, zeker nu onze eetgewoontes onder een vergrootglas liggen.
Mierzoet ogen ook de nieuwste producten van Simone Post, maar hier is het geen kwestie van schijn bedriegt. Voor de etalage van Hermès in Japan bedacht ze een verzameling interieurobjecten gemaakt van echt snoepgoed, in samenwerking met een fabriek in Friesland. Alle meubels en producten in de etalage zijn volledig opgebouwd uit snoep, met uitzondering van de ontwerpen van Hermès uiteraard. Een bloempot, spiegel en lamp maar ook een theepot, samengesteld uit spekjes, marshmallows en ander lekkers. Kunst en eten vormen al eeuwenlang een verbond en ook onder jonge designers blijft ‘food’ een gewild onderwerp, zeker nu onze eetgewoontes onder een vergrootglas liggen.
Vet
Net zo opvallend en speels als de serie van Mickey Philips maar van een hele andere soort zijn de sculpturen van de Koreaanse Sohye Shin (ShiSoH) die afgelopen jaar afstudeerde aan de Design Academy in Eindhoven. Zij richt zich met de installatie Inside Out op excessief eetgedrag binnen de kapitalistische maatschappij. De behoefte aan ongezonde tussendoortjes en snacks als opkikker, ter afleiding, of om stress te lijf te gaan. Slechte eetpatronen kunnen ontstaan door sociaal wenselijk gedrag en vervolgens weer leiden tot problemen met sociale acceptatie. Door uitgebreid onderzoek te doen en kritische vragen te stellen legt Shin de verschillende oorzaken, maar ook de gemene deler bloot: vet. Dit resulteert in grote gestaltes gemaakt van kippengaas, piepschuim, boter, margarine en was. Op het eerste gezicht ogen ze verleidelijk, maar ze worden al snel glibberig en griezelig als je in haar onderzoek duikt. Met de hand boetseerde ze ook kleine sculpturen van boter die op een sokkel in een museum niet zouden misstaan.
Voor Arne Hendriks vormt vet al vijftien jaar een rode draad in zijn werk, hij wijdde er meerdere lezingen en kunstwerken aan. De meest bekende is de FATBERG, een bal van vet die door donaties groter en groter groeide. Het project vormt onderdeel van zijn doorlopende onderzoek The Incredible Shrinking Man naar manieren om als mens minder ruimte in te nemen. Minder eten is hier een onderdeel van omdat de mens langer en langer wordt en steeds meer eten nodig heeft. Een mens van 50 centimeter zou veel minder voedsel verbruiken en zijn ecologische voetafdruk drastisch verminderen. Daarbij zouden we ook veel minder van de ingrediënten nodig hebben die we zo graag eten, zoals vet. Door het verbruik van vet te visualiseren, agendeert Hendriks onze eetgewoontes op een speelse maar tegelijkertijd urgente wijze. Zijn projecten vinden geregeld hun weg naar musea waar ze een inspiratiebron voor een nieuwe generatie ontwerpers vormen.
Het nieuwe jagen
Een van die jonge designers is Geke Schalkwijk die deze zomer afstudeerde aan de Willem De Kooning Aademie in Rotterdam. Met The NEW Hunt neemt hij het consumentisme op de hak. Consumeren is volgens Schalkwijk het nieuwe jagen geworden; van jagen en verzamelen in de natuur naar de run op voorverpakte, bewerkte etenswaren in de supermarkt. Middels foto’s en installaties van geschoten of gevangen etenswaar legt hij de link tussen ons heldhaftige verleden en de hedendaagse gemakzucht. Museum LAM in Lisse kocht zijn werk alvast aan. In dit museum maak je als bezoeker kennis met internationale topstukken die iets met eten, drinken of consumeren te maken hebben. Van kunstenaars als Folkert de Jong en Maria Roosen, maar ook ontwerpers als Studio Job en Bertjan Pot.
In Lisse vind je ook het intrigerende Food Chain Project van Itamar Gilboa, dat het midden tussen kunst en design houdt. Meer dan 8000 kleine sculpturen uitgevoerd in wit porselein, van een komkommer tot een hotdog, representeren de producten die de maker gedurende een jaar kocht. Een overweldigende hoeveelheid in relatie tot de miljoenen mensen wereldwijd die elke dag hongerlijden. Verfijnde, decoratieve objecten die niet alleen functioneren als eye candy maar ook als eye opener.
Anne van der Zwaag is curator, publicist en eigenaar/directeur van designbeurs OBJECT en kunstplatform BIG ART. Ze maakt tentoonstellingen, schrijft boeken en columns, adviseert bedrijven en zit in allerlei besturen en adviescommissies. Daarnaast verzamelt ze kunst en design.
