De tentoonstelling “Paris Romantique : 1815-1848” in het Petit Palais te Parijs is nog niet afgelopen of de expositie over leven en werk van de Engelse visionaire 19e-eeuwse kunstenaar-dichter William Blake (1757-1827) in Tate Britain in Londen dient zich al weer aan. Het Drents Museum in Assen toonde recentelijk nog vijftig jaar Italiaanse schilderkunst uit de periode 1860-1910 onder de beetje merkwaardige zinspreuk `Sprezzatura`. Hoezo is de aandacht voor de 19e eeuw tanende? Ik zou willen stellen dat juist het tegendeel waar is. Graag verwijs ik in dat kader tevens naar de (twee-) maandelijkse, zeer informatieve en verzorgde nieuwsbrief die Van der Meij Fine Arts uit Amsterdam online publiceert waarin een keur aan exposities over 19e -eeuwse schilderkunst die op dat ogenblik globaal plaatsvinden. En op het moment dat u deze column leest valt de retrospectieve over leven en werk van de Hollandse Impressionist Willem Bastiaan Tholen (1860-1931) in de Fondation Custodia in Parijs al een tijdje te bewonderen. En dit is slechts een kleine opsomming van wat er zich afgelopen jaar op het terrein van de traditionele , figuratieve 19e en vroeg 20e eeuwse schilderkunst met een trackrecord afspeelt.
Den Haag, in de winter, olieverf op doek, 73,5×103 cm
Ook de PAN is aan de gang en daar is meer dan voldoende 19e-eeuwse vaderlandse schilder- en tekenkunst te koop. Bij onder andere de kunsthandels Bies, Albricht, Ligthart, Klaver, van Omme, Pygmalion, Mark Smit en van Wisselingh worden prachtige schilderijen en aquarellen uit de Romantiek en het (Post) Impressionisme aangeboden. Ik sta er ook (stand 130). Voor de eerste keer. En ook mijn periode omvat de artistieke bewegingen van grofweg 1800-1930. Strategische kernvraag bij mijn keuze voor de werken die ik daar wil laten zien is hoe ik mij kan onderscheiden van mijn collegae.
Dat is complex en valt zeker niet mee. Ik weet ook niet of het gelukt is (dat mag een ander verder beoordelen), maar ik heb in ieder geval een poging gewaagd deels idiosyncratisch schilderijen en tekeningen om mij heen te verzamelen. Werken die vanuit de gedachte van connaisseurschap en de verzamelaar worden gebracht. Mijn uitgangspunt is geweest of aparte onderwerpen van een bekende meester te verkrijgen of te werk te gaan langs de lijn `waar kleine meesters groot in zijn`. En natuurlijk is een fundament gelegd met mainstream kunstenaars zoals eerdergenoemde Tholen en Breitner. Hoe dan ook ik verheug mij zeer om deel te nemen aan de PAN. En ik ben blij dat ik in ieder geval een minuscule bijdrage kan leveren aan het kunsthistorische bestaansrecht van die meeslepende en belangrijke 19e eeuw (en vroeg 20e eeuw). Een eeuw die enigszins overvleugelt dreigt te raken door het commerciële en veelal speculatieve geweld van de hedendaagse kunst die zich, mijns inziens, nog maar moet bewijzen ten opzichte van de kunst van de Moderne Oude Meester. Is de belangstelling voor de 19e -eeuwse schilderkunst slinkend? Museumbezoek wijst anders uit.
Tot op de PAN!
Lees meer in Tableau Magazine!
