Met twee vestigingen in Amsterdam en een in New York timmert galerie GRIMM flink aan de weg. Bekende namen uit zijn stal? Saskia Noor van Imhoff, Michael Readecker, Dana Lixenberg, Alex van Warmerdam, Guido van der Werve. En daarnaast buitenlandse kunstenaars.  

De ambitieuze Jorg Grimm (43) oogt als het tegendeel van de flegmatieke galeriehouder die zich verschanst achter een laptop en verstoord opkijkt als bezoekers schoorvoetend binnentreden. Gastvrij ontvangt Jorg kijkers en kopers in zijn drie toonzalen, als hij niet toevallig op weg is naar Chicago, Basel of Miami. Of naar het atelier van een van zijn dertig kunstenaars in binnen- en buitenland. Net terug van de kunstbeurs Frieze in Londen treffen we hem op de Keizersgracht tussen de monumentale schilderijen van de jonge Schotse kunstenares Caroline Walker.

Veel galerieën houden het niet lang vol. Hoe doe jij het?
‘Wij zijn inmiddels al bijna vijftien jaar bezig. Alles valt of staat bij de kunstenaars voor wie wij in feite als managementbureau optreden. Wij leiden drie galerieruimtes waar gelijktijdig drie of vier tentoonstellingen plaatsvinden. Dat betekent dat een deel van onze kunstenaars niet exposeert. Die zijn echter wel bezig. Het begeleiden van het kunstenaarschap, dat is de sleutel tot succes. Het einde van de rit is de verkoop van een kunstwerk. Maar dat is nooit het begin. Focus je teveel op de verkoop, dan ga je dat niet jarenlang volhouden. Geef je al het andere een goede basis, dan komen de verkopen vanzelf.’

Jij hebt verschillende petten op: hoeder van het hogere, manager van kunstenaars, verkoper, maar ook werkgever. 
‘Klopt. Wij regelen expo’s in musea, de productie van boeken, contacten met de pers, introducties bij andere galerieën. Dat plannen we met ons team. Zo bouw je een relatie op met je kunstenaars. Zoals met Daniel Richter, van wie ik eerst alleen kleinere werken mocht verkopen. Nu is dat een grote naam.’

Hoe zou je de visie van de galerie omschrijven?
‘Het moet goed werk zijn van een bepaalde kunstenaar. Daarnaast moet de dialoog met hem of haar dermate goed zijn dat als hij besluit van stijl te veranderen, je daar als galeriehouder nog steeds in mee kan gaan. Zo gaan we na een aanbeveling altijd eerst op studiobezoek. Als iemand buiten de identiteit van de galerie valt, gaan we niet samen in zee. We moeten het gevoel hebben dat we iets kunnen betekenen voor een kunstenaar. Soms komt een gevestigde kunstenaar aankloppen met het verzoek samen te werken. Als we dan niet echt iets kunnen toevoegen, gaat het niet door.’

Hoe hou je de relatie met al die kunstenaars in stand?
‘Ten eerste: vrienden zijn. En veel en vaak langs gaan. In gesprek zijn, e-mailen en bellen. Kortom: een vinger aan de pols hou- den. Dat kost veel tijd maar het is wel belangrijk. We zijn heel internationaal, de meeste kunstenaars uit onze stal wonen in het buitenland. Ik vlieg veel en daarnaast horen ook etentjes met klanten erbij.’

Waarom besloot je een galerie te beginnen in New York? ‘
Aanvankelijk wilden we een deel van de kunstenaars onderbrengen bij bestaande galerieën in New York. Maar dat lukte niet. Dus toen hebben we zelf een galerie geopend en wel op de Bowery, tegenover het New Museum. Van Nederland naar New York gaan was een heel grote stap. De kunstmarkt daar is de grootste ter wereld. Gelukkig hadden we een rolodex vol met internationale klanten. Er komen veel mensen bij ons over de vloer en het gaat heel goed ondanks de vrij hoge aanloopkosten.’

Michael Raedecker, Parade, 2019, GRIMM New York (foto: Dawn Blackman)

Wat zijn factoren die de prijs van kunstwerken beïnvloeden?
‘Ervaring, reputatie, leeftijd. Daarnaast kwaliteit, formaat en ontwikkeling. Elke kunstenaar heeft zijn eigen prijsniveau. Eigenlijk werkt het net als met loonontwikkeling. De prijzen stijgen als werken uitverkopen, als wachtlijsten ontstaan en als het CV van de kunstenaar groeit. Bijvoorbeeld na exposities in musea. Overigens zijn de prijzen in Amsterdam identiek aan die in New York. En inderdaad, in feite is kunst per definitie iets elitairs. Je moet er moeite voor doen. Dat geldt voor kunst, wijn, literatuur, horloges. Het gaat om een zekere intellectuele investering. Niet louter financieel, dat is de andere kant. Toch kun je op een heel open, niet-elitaire en toegankelijke manier kunst verzamelen. Er zijn veel sub-lagen in de kunstwereld.’

Hoe zie jij je rol als galeriehouder?
‘Als de redacteur van iemand die een boek schrijft. De kunstenaar vertelt het verhaal, ik redigeer en stel de tentoonstelling samen. Als een soort promotor van hedendaagse kunst. En ja, kunst is handelswaar. Er moet natuurlijk wel wat verdiend worden om alles draaiende te houden. Maar een kunstenaar maken? Nee, hij of zij moet het uiteindelijk zelf doen. Ik zet kunstenaars alleen maar voor het voetlicht.’

Hoe ontdek je talent?
‘Via academies in binnen- en buitenland, studiobezoek en heel soms zelfs via Instagram.’

Jorg Grimm (foto: Cristian Davila Hernandez)

De expositie Claudia Martínez Garay, A las revoluciones, como a los árboles, se les reconoce por sus frutos / Revolutions, like trees, are recognized by their fruits  is nog tot 15 February 2020 te zien in GRIMM Frans Halsstraat 26, Amsterdam.