De dansende hijskranen van Michiel van Overbeek luidden afgelopen zomer het jubileumjaar van de Verbeke Foundation in. Gelegen aan de weg van Antwerpen richting Brugge worden anarchie en wetenschap, kringloop en natuur en onvoorziene ontwikkelingen daar al 15 jaar dagelijks gevierd. De voortdurend evoluerende collectie van imposante, speelse en experimentele objecten is verspreid over 12 hectare natuurgebied en 20.000 m2 kassen en verbouwde transportloodsen. Een aparte hal herbergt een wisselende tentoonstelling uit het hart van de Foundation; de meer dan 6000 delen tellende collectie collages en assemblages van het echtpaar Geert en Carla Verbeke-Lens.
Zonder te willen behagen of aan verwachtingen te willen voldoen
Na de inmiddels uitverkochte publicatie Collages & Assemblages die bij het tienjarig jubileum werd uitgegeven, is er nu een tweede editie. Een meer dan 2 kilo wegend exemplaar met werk van Verbekes persoonlijke held E.L.T. Mesens (1903-1971) tot de opvallend nostalgische collages van Stephanie Herremans (1982).
Als onderdeel van de jubileumtentoonstelling ‘Sans dieu, sans maître, sans roi et sans droits’ zijn er van 22 kunstenaars projecten toegevoegd aan de binnen- en buitenruimte. Bijvoorbeeld de installatie in de kas van Luca Vanello: van teer ogende, bijna doorschijnende bladeren, waaraan het chlorofyl en daarmee de groene kleur is onttrokken. En tegen een achtergrond van weelderig groen de klimobjecten die Florentijn Hofman in 2013 voor de Rotterdamse haven maakte. Verderop nog twee bouwwerken die een oproep zijn aan het kind in elke bezoeker: Vlot El Santo Secreto en Vuurtoren van Benoit Christiaens, ogenschijnlijk losjes in elkaar gestoken met bamboe van een installatie uit het MAS. De anarchistische tentoonstellingstitel is een uitspraak van E.L.T. Mesens, kunstenaar en kunsthandelaar en volgens Verbeke de belangrijkste figuur in onze kunstgeschiedenis. Rijk geworden door de koop en verkoop van 150 werken van Magritte, kon hij doen wat hij wilde. Net als Verbeke. De verkoop van zijn transportbedrijf maakte hem vrij om zijn collectie uit te breiden en te tonen op heel eigen wijze: zonder overheidsgeld en zonder te willen behagen of aan verwachtingen te willen voldoen. Net als collagemakers ziet hij schoonheid en kansen waar anderen afval zien. Het meest tot de verbeelding sprekende voorbeeld is misschien wel de Grande Vaso (1999) van Andrea Branzi; rijp voor de sloop volgens het Design Museum in Gent, perfect als landmark voor de Verbeke Foundation.
Sans dieu, sans maître, sans roi et sans droits – jubileumtentoonstelling
Verbeke Foundation
tot juni 2023
Meer lezen? Bestel een losse editie of haal hem in de winkel.
