Categorieën
2022 Stories

Bedrijfscollectie: Lakeside Collection

‘Ik ervaar kunst als bevrijdend’

Ali Keles, oprichter Lakeside Collection

Aan de oevers van de Delftse Schie houdt de Rotterdamse ondernemer Ali Keles (38) kantoor in Villa Lakeside, tevens thuisbasis van de Lakeside Collection. Een verzameling moderne en hedendaagse kunstwerken van zowel internationale als Nederlandse kunstenaars, die deels zijn ondergebracht in het Depot van Museum Boijmans Van Beuningen.

De collectie is opgericht in 2015 door Lakeside Capital Partners, en bestaat uit schilderijen, sculpturen, videokunst, fotografie, tekeningen en print. Humanisme en diversiteit fungeren als inspiratiebronnen voor Keles die met zijn vastomlijnde visie gestaag bouwt aan een bijzondere collectie die inmiddels ruim 120 kunstwerken telt.

Ali Keles, oprichter van de Lakeside Collection. Foto: Tomáš Libertiny

ANTENNE VOOR KUNST

Tijdens lessen kunstgeschiedenis op het Erasmiaans Gymnasium werd Keles al vroeg gegrepen door het kunstvirus, en even later tijdens bezoeken aan de PAN. Keles: ‘Mijn eerste kunstwerk kocht ik toen ik begin twintig was. Dan begin je het te leren. Zo ontstaat er iets wat op een gegeven moment op een verzameling gaat lijken. Zowel zakelijk als privé kocht ik kunst. Dat hang je dan op kantoor of thuis aan de muur of zet je in de tuin. Ik ben overigens geen curator, maar een liefhebber. De basis is de affectieve relatie die je opbouwt met de kunstwerken. Ik voelde echt een urgentie om kunst te verwerven. Je moet natuurlijk eerst wat verdienen voordat je daaraan toekomt. En je moet een stap maken naar de gedachte: waar geef je je geld aan uit? Wat is je budget? Als je die horde hebt genomen speelt die gedachte geen rol meer. Het begint dus met een persoonlijke behoefte en de relatie die je met kunst krijgt. Ik was nieuwsgierig en had vragen. Dan doet kunst wat met je.’ Inmiddels heeft Keles zich ontpopt als een succesvol ondernemer met een sensitieve antenne voor kunst. Duidelijk is dat het een het ander niet uitsluit.

Ik kijk naar kunst en probeer te begrijpen waarom het je raakt en wat het met je doet

Lakeside Collection Ali Keles Tableau
Marcel Delmotte, Arcadië, 1946. Foto: Tomáš Libertiny

VERZAMELEN IN VRIJHEID

Gaandeweg begon Keles meer kunst te kopen waarop anderen hem het etiket opplakten van verzamelaar: ‘Ik kocht af en toe wat kunst, zonder enige belemmering. Zo ontwikkelde zich dat. Grenzeloos en in totale vrijheid. Op een bepaald moment nam het een vorm en volume aan met het bewustzijn dat het een verzameling werd. Vanaf dat moment werd het een bedrijfscollectie, nu ruim zes jaar geleden. 

Dat stonden we overigens niet te etaleren. We deden het voor het bedrijf, de medewerkers en onze bezoekers, als inspiratie. Toen ik rond 2019 in Singer Laren de tentoonstelling ‘Out Of Office’ samen met o.a. Anne Clement van Vugt bezocht met werken van leden van de Vereniging Bedrijfscollecties Nederland (VBCN), raakte ik getriggerd. Dat bedrijven zulke mooie verzamelingen hebben aangelegd en dan samen zo’n expositie inrichten. Dat vond ik geweldig. Toen de vraag kwam of we lid wilden worden van de VBCN heb ik ja gezegd. Dat was het moment dat de publieke kant van Lakeside Collection tot leven kwam.’

De bedrijfscollectie was een feit. Onvermijdelijk rijst dan de vraag wat je eigenlijk aan het verzamelen bent. Keles: ‘We hebben lang geprobeerd ons niet in thema’s onder te dompelen. Want alles wat ik benoem zou iets anders uitsluiten. Lang heb ik gedacht: ik laat me niet beperken door tot uiting te brengen welke thema’s mij aanspreken. Ik kijk naar kunst en probeer te begrijpen waarom het je raakt en wat het met je doet. Kijk ik naar de werken en thema’s die wij nu hebben en je zou een verband zoeken, dan zie je wie ik ben en welke vragen mij bezighouden. Het humanisme, mens en natuur, vergankelijkheid en eeuwigheid, mythologie, diversiteit en inclusie. Ik haast me wel te stellen dat het niet louter om deze thema’s gaat. Bij het kiezen van kunst maken we gebruik van vaste adviseurs die niet alleen aan waardebepaling doen, maar meedenken in mijn uitdijende referentiekader en historische context bieden. Ik krijg nog wel eens wat pagina’s met prachtig proza waarom ik het niet moet doen… en dan doe ik het toch. En ach, dan zeggen ze weleens dat ik het toch goed gedaan heb, ha!’

Lakeside Collection Ali Keles Tableau
Sebiha Demir, Trickster, 2018. Foto: Tomáš Libertiny

ONTMANTELEN EN ONTFRAMEN

Evident is dat Keles naar kunst kijkt vanuit een filosofisch perspectief: ‘Wat ik belangrijk vind is het bevragen van jezelf met existentiële vragen, het inzetten van de falsificatietheorie, het zoeken naar kennis en wetenschap om tot echte waarheid te komen. Dat laat mij als mens niet los. Als je ziet hoe kunstenaars bezig zijn dan roept dat kritisch denken bij je op. Kunst schudt mensen wakker en laat ze nadenken.

Er is altijd een grote verbondenheid geweest tussen mens, maatschappij en kunst. Als je begint met kunst kijken en verzamelen, zie je het misschien als esthetisch mooi en verantwoord en je voelt iets. Maar je hebt nog geen context. Gaandeweg evolueert zoiets in de tijd naar de periode waarin we leven. En dat is heel breed. Dikwijls vraagt men zich af: wat is die collectie eigenlijk? Dan hoor ik zeggen: het is dit, of het is dat. Dat vind ik mooi om te zien, als anderen er iets in zien. Kunst kent geen grenzen. In die zin werkt het bevrijdend. Ik probeer me juist te bevrijden van gedachtengoed dat zogenaamd leidend is. Ik ben graag bezig met ontmantelen, ontframen. In dat opzicht staan we nooit stil. Geestelijke bevrijding, dat is het.’

SPEELS MAAR SERIEUS

Die begeisterung typeert Keles ten voeten uit wanneer we door de 120 jaar oude villa lopen. Elk kunstwerk roept een verhaal op dat de kijker meesleurt in het aanstekelijke enthousiasme van deze bevlogen verzamelaar. Zo worden we in de ontvangsthal begroet door de koprollende aap van Sebiha Demir, gemaakt van kogelhulzen. Keles: ‘Het hergebruiken van materialen spreekt mij aan. Tegelijk maakt de kunstenaar hier een statement tegen geweld, oorlog en het gebruik van kogels. En tegen het afschieten van dieren. Ook doet het mij denken aan mensenrechten die worden geschonden en minderheden die worden onderdrukt. Voor mij heeft dit werk dus een heel brede context. Ondertussen is het beeld heel speels. Demir heeft meer gedaan met gorilla’s. Dit is echter het eerste beeld in beweging. Het doet me denken aan ons werk waarbij we jongleren, koprollen maken en weer overeind komen. Speels met een serieuze boodschap.’ Zo vertelt Keles vol vuur over werken van kunstenaars als Tomáš Libertíny, Hans Op de Beeck, Levi van Veluw, Marcos Chaves, Karel Goudsblom, Phil Bloom, Alexander Kaletski, Marcel Delmotte, Robin Speijer, Richard Meitner, Klaus Staudt, Richard Hutten en Troika.

Lakeside Collection Ali Keles Tableau
Tomáš Libertiny, Vessel I, 2011 en Hans Op de Beeck, Tatiana (Butterfly), 2018. Foto: Tomáš Libertiny

PRIVÉCOMPARTIMENT IN HET DEPOT

Kunst moet voor iedereen in de samenleving toegankelijk zijn, vindt Keles: ‘Het versterken van de verbinding van kunst met de samenleving stimuleert het stellen van vragen, het kritisch denken en het leidt tot ontwikkeling. Kunst maakt ons bewust van onze omgeving. We erkennen dat kunst geen eigendom kan zijn, we kunnen het alleen conserveren voor toekomstige generaties. Hier in de villa zijn we daarom op afspraak open voor het publiek. Daarnaast hebben we een ruimte in het Depot Boijmans Van Beuningen, een privécompartiment waar we onze bedrijfscollectie veilig kunnen opslaan en tonen. Het Depot is echt een uitkomst. We hebben er een bescheiden art space met board room ingericht en tevens een werkplek als artist in residence, die nu gebruikt wordt door Marloes Roeper, de eerste winnaar van de Lakeside Collection Award. Zo beogen we een langdurige relatie aan te gaan met kunstenaars die we zichtbaar willen maken. We werken hierin samen met de Best of Graduates van de Ron Mandos Young Blood Foundation.’

‘In het publiek toegankelijke Depot zijn we terecht gekomen dankzij Sjarel Ex die mij enthousiast maakte voor dit unieke project. Onze kunstwerken zijn daar opgeslagen onder uitstekende omstandigheden: professioneel en veilig, midden in een stadskern, naast een museum van groot formaat. Volgens mij is de hele wereld geïnspireerd door dit project en is het al miljarden keren online bekeken. Sjarel Ex heeft vijftien jaar gestreden om het mogelijk te maken. Echt geweldig dat wij hier een ruimte huren en deel uitmaken van dit initiatief. Zo kunnen we het museum steunen en tegelijkertijd zijn we opgenomen in de Boijmans-familie. Het hele team heeft ons hartelijk verwelkomd en we voelen ons enorm thuis in deze museale ruimte. Een plek met ongelooflijk veel kennis bij alle medewerkers op wie wij een beroep kunnen doen voor onder andere restauratie en onderhoud. En het mooie is: die professionals zitten hier alleen maar voor de kunsten. Toch heel bijzonder dat wij als boutique collectie in deze museale omgeving mogen verkeren. Het is één grote inspiratieplek die heel veel voor mij betekent.’ 

Tip: Tot en met 15 september 2022 kun je in het Lakeside Collection compartiment in Depot Boijmans Van Beuningen de tentoonstelling ‘Harvest’ (‘de vruchten van’) bekijken, met tien werken van twee kunstenaars die binnen het programma van de Lakeside Collection een artist in residence hebben gevolgd: Tomáš Libertíny en Marloes Roeper. De tentoonstelling is dagelijks te bezoeken tijdens openingstijden van 11.00 tot 17.00.

Categorieën
2020 Bedrijfscollectie

Bedrijfscollectie AkzoNobel Art Foundation

In deze 4de aflevering van `The Not So Ordinary` bezoekt Jeannette ten Kate de kunstcollectie van AkzoNobel. Het bedrijf verzamelt en exposeert sinds 1996 hedendaagse kunst van internationaal bekende kunstenaars en jong talent. In juni zouden ze hun 25-jarig jubileum hebben gevierd, maar dat is helaas uitgesteld vanwege de coronacrisis. Jeannette spreekt met Hester Alberdingk Thijm, directeur van AkzoNobel Art Foundation, Thierry Vanlancker, CEO van AkzoNobel, kunstenaar Gijs Frieling en Fons Hof, directeur Art Rotterdam, Unseen en Gallery Viewer.    

 

 

Categorieën
2019 Bedrijfscollectie Verzamelen

AkzoNobel Collectie

De nieuwe expositie heet Common Ground 2, een tentoonstelling die gaat over het vinden van binding en samenwerking. Hester: `In een warrige wereld vol individualisering is het goed elkaar te ontmoeten in een omgeving met kleur als verbindend thema.` En dat is niet gek voor een mondiale verfgigant. Een opgewekt kleurpalet lacht ons toe vanaf de slim geplaatste wanden van deze publiek toegankelijke ontmoetingsruimte, een oase van rust en kunst. En dat zomaar op de Zuidas.  

Kunstactivist 

`Kleur is essentieel`, zegt Hester, `kleur is energiek en staat voor de diversiteit van de samenleving. Kleur verbindt en geldt als de meest transformatieve kracht ter wereld. En dat zien we goed in deze expositie met werken van Robert Zandvliet, JCJ Vanderheyden, Friso Keuris, Hans Op de Beeck, Maria Roosen, Gijs Frieling en vele anderen. Het mooie is: kunst communiceert woordeloos. Dat maakt de  persoonlijke interpretatie juist zo grenzeloos en oneindig. Een goede collectie gaat over het leven, de tijdgeest en vooral over ontmoetingen die de collectie faciliteert tussen kunstwerken en mensen. En dat in een steeds wisselende context. Al bijna een kwart eeuw zoeken we verbanden in een wereld van digitalisering waarin kunst een rol kan spelen. Als kunstactivist ben ik daarvan overtuigd. Kunst signaleert, analyseert, vervormt en veredelt. Kunst  geeft geen eenduidig antwoord maar zet aan tot reflectie en discussie.`  

Bernard Frieze, Apparition, 1998

Beeldkracht 

Over de werken die hier hangen kun je uren praten. Maar ook over het rijke kleurengamma. Daar zit natuurlijk de kracht van AkzoNobel. De inhoudelijke fit kan haast niet sterker zijn. Dat kunst verhalen moet vertellen komt hier ijzersterk naar voren. Hester: `De eerste laag blijft de beeldkracht. Daaronder zitten weer lagen die je zelf kunt invullen of toelichten met behulp van onze catalogi. Dat kan een intellectuele stimulans zijn. Maar hoe ver wil je gaan? Er staan geen bordjes bij de werken, alleen namen. Mijn enthousiasme voor deze aanpak lijkt wel de drijvende kracht van een soort missionaris. Ik denk echt dat kunst de potentie heeft om mensen te verbinden. En om anders naar de wereld te kijken. Ik zie dat dagelijks in deze ruimte. Er komen hier jonge kinderen, niet-kenners en kunstkenners. Iedereen vindt hier zijn of haar eigen verhaal en kunst om van te genieten.`  

Aansluiten bij het bedrijf 

Vanaf de oprichting van de Art Foundation heeft Hester geageerd voor een actief kunstprogramma dat aansluit bij het bedrijf: `We zijn toen een stichting geworden met alle voordelen van dien. Ten eerste moesten we alle vestigingen inrichten: toen nog de oude Aku en Enka, Sikkens, Organon. Bij Organon ging ik verkleed als condoom de pilfabriek in. Je moest daar bacterie-werend plastic dragen. Door de jaren heen is het portfolio van AkzoNobel enorm veranderd. Daarom moet je zorgen dat de kunstcollectie niet een illustratie is van je bedrijf maar autonoom staat. En dat er samenhang is. Het is altijd ons doel geweest om zelfstandig te kijken naar wat de beste kunst is en welke kunst een raakvlak heeft met een van onze thematieken. Zoals architectuur & ruimte, de mens & zijn omgeving, en kleur & onderzoek. Verder lenen we kunst uit aan musea, zoals eerder dit jaar aan het Singer in Laren, maar ook aan internationale musea als de Tate en het MoMA. We kijken zowel naar nationale als internationale kunstenaars, en zeker interdisciplinair, dus niet alleen naar schilderijen. Het kantoor als museum? De publieke ruimte enerzijds en de kantoorruimte anderzijds zijn als communicerende vaten. De laatste jaren zijn we dynamischer geworden met inrichten. Dat hangt samen met wat er gebeurt binnen het bedrijf en in de samenleving. We willen steeds verrassen, vernieuwen en intrigeren. Een collectie waar niets mee gebeurt is als stilstaand water: dat stinkt. Je moet het in beweging houden.` 

Shirin Neshat, Offered Eyes, 1993

Advies

Hoe gaat het bij de vestigingen in het buitenland, hangen jullie daar ook werk op? Hester: `Daar adviseren we vooral. Ook op het gebied van lokale aankopen. Je moet zorgen dat een buitenlandse vestiging zelf het ownership krijgt en trots is. Dus niet dat wij vanuit corporate zeggen: hier heb je een leuk schilderijtje, hang maar op. Het gaat om lokaal stimuleren en intensiveren. Wat we wel doen is geregeld checken of het nog goed hangt, of er geen grote palm voor staat, of dat er ineens briefjes op hangen. We zijn een soort esthetische politie. Dat doen we met veel plezier. Want als we zoiets constateren gaan we meteen in gesprek, zo krijg je een hechtere band. We vinden het prettig als mensen iets vinden. Dat is beter dan neutraal zijn. Zo ontdekten we bijvoorbeeld dat ook eigen mensen zijn gaan verzamelen. Die nemen we mee naar galerieën en geven we advies over de Kunstkoopregeling en onderhandelen.`  

Van koffiekamer tot boardroom

Waar in het bedrijf hangen de kunstwerken? Hester: `Overal, van koffiekamer tot boardroom. 75% van onze collectie is constant zichtbaar. Ook de meesterwerken, zoals onze Damien Hirst. Is de ruimte geschikt, dan hangen we het op. Alles rouleert daarbij enigszins.` Ook Thierry Vanlancker, CEO AkzoNobel weet het kunstbeleid te waarderen: `Een bedrijf is meer dan getallen en spreadsheets. De kunst weerspiegelt wie wij zijn en onderstreept onze waarden. Het is meer dan een mooi plaatje. Daarbij stemt hedendaagse kunst tot nadenken. Het stimuleert je om vragen te stellen. Juist die uitnodiging tot reflectie maakt het het waard om te investeren in een kwalitatief goede bedrijfscollectie. Niet al onze 35.000 medewerkers zijn kunstliefhebbers. Wie liever een nieuwe koffiemachine wil dan een schilderij vertel ik dat investeren in jong talent ook bij onze bedrijfscultuur hoort.`  

Ontzamelen 

Wordt er ook werk verkocht, geschonken of in bruikleen gegeven? Hester: `Als stichting zijn we non-profit, dus wij verkopen in principe nooit. Ook niet als iemand zegt: verkoop die Dumas of Raedecker, dan heb je je jaarbudget binnen. Nee dus. We zijn ooit begonnen met jonge kunstenaars die we een goed tehuis bieden. Je wilt geen concurrent zijn van de galeriemarkt. Je moet vertrouwen behouden. Anderzijds, de wereld verandert. Kantoorruimtes veranderen. Meer glas en open spaces. Dus minder muren. Je kunt dan overwegen om werk te verkopen van kunstenaars die het intussen helemaal gemaakt hebben. Het Volgrecht regelt dan dat de kunstenaar een deel van de opbrengst krijgt. Maar nee, dit is mijn levenstaak en die maak ik af. Het is mijn verantwoordelijkheid om de rechten van de kunstenaars te eerbiedigen en de collectie in stand te houden. Uiteraard houden we de waarde van onze kunstwerken bij. We doen verschillende waarde-metingen: aankoopwaarde, verzekeringswaarde en de huidige verkoopwaarde  van kunstenaars uit de collectie in zijn geheel. Wij hebben een zeer waardevaste portefeuille.`  

AkzoNobel Art Space 

Art Space

Zijn er andere kunstprojecten waar AkzoNobel aan meewerkt? Hester: `Jazeker. Wij zijn sponsor van de restauratie van de Nachtwacht met onze kleurspecialisten en onze technologie. Zo kan het Rijks zijn kennis van verf naar een hoger niveau tillen. Ondertussen focus ik op het tonen van de actualiteit van de hedendaagse beeldende kunst. En dat doen we op onze unieke manier. Uit de hele wereld krijgen we aanvragen van architectenbureaus die onze Art Space als voorbeeld zien. Multinationals staan vaak recht tegenover de leuke startups. Daar heb je goeie koffie, kun je pingpongen of een rondje boksen. Iedereen is op zoek naar de menselijke maat. Vroeger liep je overal binnen voor een praatje, maar nu gaat alles digitaal. Je ziet mensen in één ruimte die elkaar mailen! Wat wij proberen is het terugbrengen van de menselijkheid. En dat kan kunst als geen ander. Wij doen dat met onze prachtige openbare kunstruimte, gratis toegankelijk, waar iedereen welkom is, scholieren, bewoners, bedrijven, medewerkers. Inmiddels ontvangen we in onze Art Space meer dan 100.00 bezoekers per jaar.` Bewijs dat de opzet gelaagd en geslaagd is. Nog niet geweest? Dan subiet naar de Zuidas.  

https://artfoundation.akzonobel.com/nl/welcome
 

Categorieën
2019 Bedrijfscollectie Verzamelen

Bedrijfscollectie van ING

Lees meer in Tableau Magazine!

Ooit telde de collectie zelfs 25.000 werken, maar intussen is een deel van de verzameling afgestoten. ING begon in 1974 met het verzamelen van kunst, met als focus: hedendaagse, figuratieve, Nederlandse kunst. Door de jaren heen zien we dat de bank voortdurend in beweging is, door onder andere fusies en overnames en innovaties zoals digitaal bankieren. Ook op kunstgebied veranderde er nogal wat. De bedrijfscollectie van ING weerspiegelt de waarden van het bedrijf. Het spreekt dus vanzelf dat de collectie openstaat voor avant-garde, innovatie en nieuwe artistieke stromingen. Naast verzamelen is het adviseren over kunst een belangrijke rol gaan spelen. Wereldwijd zien we dat ING Art Management steeds vaker wordt ingeschakeld door relaties met interesse voor kunst. Sanne ten Brink treedt op als hoofd conservator met haar team van vier specialisten: `Bij ING beogen we een cultuur van innovatie en verandering binnen te brengen, we zetten aan tot reflectie en het stellen van alternatieve vragen.`  

Dynamisch en organisch
Is de ING Bedrijfscollectie een museale collectie? Ten Brink: `Er zitten museale werken in de collectie maar we zijn zeker geen museum. De ING Collectie is dynamisch en organisch. Hoewel er door de opkomende technologie en de veranderende kantooromgeving minder fysieke plek is voor traditionele, tweedimensionale kunst, is er bij ING des te meer ruimte en behoefte aan creatieve interventies in het kantoor. Kunst is en blijft belangrijk voor medewerkers, voor klanten en voor de organisatie zelf. De collectie is meer dan een verzameling. Kunst brengt een eigen dynamiek, ook onder haar medewerkers, en maakt het mogelijk een beweging in gang te zetten, om vragen te stellen, vragen die het bedrijf zelf soms niet kan stellen, maar ook om antwoorden te krijgen.`
 

Katja Novitskova, Approximation, 2017, digitale print op aluminium, acrylglas, 166 x 150 x 60 cm

Katja Novitskova, Approximation, 2017, digitale print op aluminium, acrylglas, 166 x 150 x 60 cm. In bedrijfscollectie van ING

Connectie bedrijfsleven en kunst
Hoe zie je de wereld rondom je door de blik van kunstwerken? Ten Brink: `Jezelf met een kunstwerk confronteren is ruimte laten voor gevoelens, emoties en vragen. Kunst kan verwarring veroorzaken in een snel veranderende samenleving. Grenzen vervagen, communicatie digitaliseert en waarden en normen veranderen. Er zal in toenemende mate behoefte zijn aan een nieuw perspectief, een heroriëntatie. In de afgelopen jaren is de connectie tussen het bedrijfsleven en de kunst intensiever en relevanter geworden. Naar mijn idee zal dat in de komende jaren alleen maar toenemen. Net als veel andere bedrijven zijn ook banken sterk gedigitaliseerd en gestandaardiseerd. Het wordt steeds moeilijker om een werkelijk unieke ervaring te beleven. Intuïtie, authenticiteit en creativiteit worden belangrijker en juist deze aspecten vormen de kernwaarden van kunst. Dit merken wij ook in de ING kantoren als we opdrachten geven aan kunstenaars. Zo kreeg Ola Lanko afgelopen jaar een grote opdracht voor een ruimtelijke installatie over twee verdiepingen in Apeldoorn en werkte Sarah Verbeek in Tilburg aan een monumentale wandschildering. Voor ING is het de uitdaging om flexibel en innovatief te zijn. Dat vraagt om creativiteit, aandacht voor detail, verbeelding en innovatiekracht. En juist daarin spelen kunst en kunstenaars een grote rol.`

Kunst en kennis 
Wat is de aantrekkingskracht van een bedrijfscollectie voor een kunsthistorica? Ten Brink: `De koppeling tussen de business en de kunsthistorische kant spreekt mij aan. Ik zie hoe die twee elkaar kunnen versterken. Mijn hart ligt bij de hedendaagse kunst, het promoten en verder helpen van jonge kunstenaars door hen te introduceren in het juiste netwerk. Niet alleen aan klanten wereldwijd maar ook aan de kunstwereld. Door die twee werelden samen te brengen kun je impact maken.`  
`Onze dienstverlening heet Art Management Services. Met vier experts zetten we onze expertise in voor onze relaties. Dat zijn zowel beginnende als gevorderde verzamelaars. We helpen met oriënteren en adviseren bij aankopen en verkopen. Wat wij voor klanten kunnen betekenen? Onderzoek doen en de juiste kennis meegeven. Als men een Picasso wil kopen dan attenderen we de relatie op de alternatieven: wat is er nog meer op de markt beschikbaar? Is dit een geschikt werk uit het oeuvre van de kunstenaar? En hoe is de conditie? We informeren de relatie over de marktwaarde, over de specifieke periode en andere werken die recent zijn geveild. Zo delen we onze kennis opdat men een goede beslissing over een aankoop kan nemen.`  

Zeker geen hypes 
Ten Brink: `Overigens adviseren we niet over smaak. Je moet kopen wat je zelf mooi vindt. We zien wel dat cliënten hun smaak ontwikkelen. Ik zeg altijd: volg je hart. Volg geen hypes. Als je iets anticyclisch koopt dat vandaag niet in schwung is, kan dat over tien jaar zomaar wel gewild zijn. Wij hebben het altijd over een emotionele investering, nooit over een financiële investering. Je moet het niet vanwege het geld doen. Het grootste rendement zit ‘m in het genieten van kunst. Als het over successie en overdracht gaat, betrekken we onze financiële planners erbij.` 

Jeppe Hein, Fragmented Circle, 2018, roestvrij staal, spiegel, 210 x 105 x 105 cm

Jeppe Hein, Fragmented Circle, 2018, roestvrij staal, spiegel, 210 x 105 x 105 cm. In bedrijfscollectie van ING
 

Nieuwe aanwinsten 
Belangrijk is dat de kunst gezien wordt, zowel grote namen als jong talent. Daarom zijn er geregeld exposities met werk uit de collectie. Ten Brink: `Zoals de overzichtstentoonstelling The Hidden Picture in het Cobra Museum, en deze zomer de expositie Paradise Lost met fotografie in Museum Henriëtte Polak in Zutphen. In het ING Art Center in Brussel opent dit najaar een tentoonstelling met als titel Love. Hate. Debate. Eerder dit jaar hingen er werken van ons in Singer Laren tijdens de expositie Out of Office. Verder doet de centrale hal van ons hoofdkantoor dienst als openbaar toegankelijke expositieruimte.`  

Artistieke waarde

`Uiteindelijk moet de getoonde kunst bijdragen aan reflectie en dialoog. We kijken niet naar financiële waarde-potentie, alleen naar artistieke waarde. Veel belangrijker is dat een groot publiek het werk ziet. Ook over het aankoopbudget doen we geen mededelingen. We stappen vooral in bij jonge kunstenaars die front running zijn. Dat zijn de kunstenaars die nieuw perspectief kunnen bieden op de wereld om ons heen. Om ons te oriënteren bezoeken we internationaal kunstacademies, openingen en beurzen. Zo kijken we wat een goede aanvulling binnen onze collectie zou kunnen zijn. Verder houden we de ontwikkeling van kunstenaars in de gaten. Het is niet ons primaire doel mecenas te zijn. Toch komt het voor dat we kunstenaars langdurig volgen en hun werk aanschaffen.`  

ING Unseen Talent Award 
Midden in de crisis vond Ten Brink het tijd om een prijs in te stellen: de ING Unseen Talent Award: `Er was geen budget en we kochten niks aan. Wat we wel konden doen was coaching bieden en ons netwerk en expertise inzetten. Zo is die Europese prijs voor jonge fotografen ontstaan. Inmiddels dit jaar voor de zevende keer en daar zijn we enorm trots op. Alle dertig finalisten hebben vanaf het begin ons traject gevolgd met internationaal bekende kunstenaars. Hun werk hangt nu wereldwijd in onze kantoren. Deelnemers kunnen zowel de Juryprijs als de Publieksprijs winnen. Een aantal finalisten wordt nu museaal gepresenteerd tijdens de tentoonstelling in Zutphen. Zo proberen we de finalisten echt een platform te bieden. De ING Collectie vertegenwoordigt een aanpak die verankerd ligt in het heden en verwijst naar de toekomst. Ons streven is relevant te blijven, ons aan te passen en zo bij te dragen aan de groei van medewerkers, relaties en de samenleving waarin we actief zijn.`    

Lees meer in Tableau Magazine!