Rond het einde van de 19e eeuw maakt een aantal schilders zich los van de Haagse School. Den Haag wordt voor kunstenaars als Isaac Israëls en George Hendrik Breitner te klein en in 1885 trekt de jonge Isaac naar de grote stad: Amsterdam. Daar studeert hij aan de Rijksakademie, waar het bestuur hem al snel wegstuurt omdat hij volgens hen al volleerd is. Ook Breitner verhuist in 1886 naar Amsterdam en studeert een jaar aan de Rijksakademie.
olieverf op doek, 64,5 x 59,5 cm, Groninger Museum.
De schilders bewegen zich in Amsterdam in dezelfde kringen en zijn beide vooral geïnteresseerd in het schilderen van het stadse leven in een losse toets. Ze laten zich inspireren door elkaars werk en zijn wederzijds geïntimideerd door het talent van de ander. Maar hoewel er veel overeenkomsten zijn tussen de twee kunstenaars, heerst er een grote rivaliteit tussen de twee. Dit heeft onder andere te maken met hun verschil in afkomst. De schilders stoppen allebei rond hun veertiende met school. Isaac gaat in de leer bij zijn vader Jozef Israëls en groeit op als kroonprins van de Nederlandse schilderkunst. George groeit op als zoon van een commissionair in granen die niets ziet in het talent van zijn zoon en liever heeft dat hij op kantoor komt werken. George moet vechten voor zijn opleiding en met hulp van zijn tekenleraar Neurdenberg lukt dit. Breitner is eerst jaloers op de succesvolle intrede in de kunstwereld van de acht jaar jongere Israëls, maar hij ervaart niet de druk van een zeer succesvolle schilder als vader waardoor Israëls vaak zoekende is in zijn werk. In de tentoonstelling ‘Israels vs Breitner – Vriendschap en rivaliteit’ in Kunstmuseum Den Haag komt deze wisselwerking aan het licht.
te zien in Kunstmuseum Den Haag
t/m 20 mei 2020
www.kunstmuseum.nl
