Ruim vijf jaar geleden viel alles op z’n plek. Timing en een goede locatie. Jaring Dürst Britt was net afgezwaaid als directeur van tentoonstellingsruimte Nieuwe Vide. Zijn levensgezel Alexander Mayhew volgde het traject voor aspirant galeriehouders bij de Appel, legde daar veel contacten en maakte met deze groep een eindpresentatie op de Liste. Dat ze ooit een eigen galerie wilden speelde al jaren in hun gedachten. Dit was het moment.
Er kwam een tip voor een geschikte ruimte in Den Haag: een oude garage in de buurt van station Holland Spoor. Een ruwe ruimte van 260m2 met veel daglicht. Bewust hebben ze de sfeer behouden, met de olievlekken nog op de vloer. Om geld vrij te houden voor beurzen en om de kunstenaars meer vrijheid te bieden. Dürst Britt: “Weinig inrichting betekent ook dat er weinig stuk kan en kunstenaars ruimte hebben om te experimenteren. Lennart Lahuis heeft hier bijvoorbeeld een installatie met water gemaakt op de vloer. Een tekst in water die langzaam verdampt. Bezoekers ademen die damp in en nemen het werk zo mee maar maken het ook stuk. Voor kopers is dat lastig werk, want wat koop je dan? Maar vorig jaar hebben we het werk op de Liste verkocht aan een grote verzamelaar uit Brazilië. Hij krijgt de handleiding voor de installatie zodat hij het zelf opnieuw kan maken.”
water op beton, 580 x 145 cm (foto Gert-Jan van Rooij)
Internationale ambitie
De ambitie was vanaf het begin internationaal. “Als doel hadden we dat we binnen vijf jaar op de Liste wilden staan tijdens de Art Basel week. Dat is gelukt na 3,5 jaar, we sprongen een gat in de lucht.” De Liste is een opmaat naar de hoofdbeurs van Art Basel, wereldwijd de belangrijkste beurs voor hedendaagse kunst. Jaarlijks zijn op de Liste circa 20 plekken voor nieuwe galeries beschikbaar en daar melden zich ruim 200 galeries voor aan. Een kleine 10% wordt dus toegelaten, op basis van het plan voor de beurs en het programma van de galerie. “Een grote eer daar te staan, maar daarna moet je dan op andere internationale beurzen voortbouwen op wat je op de Liste hebt laten zien. Met Puck Verkade stonden ze daarna op Artissima in Turijn met een videoinstallatie. Herhaling blijkt het geheim. Als ze een kunstenaar een paar keer hebben laten zien verkoopt het. Intussen ook aan grote verzamelaars als Alain Servais in Brussel en Patrizia Sandretto Re Rebaudengo uit Turijn.
Maar Dürst Britt & Mayhew toont niet alleen experimentele installaties. Vaak is het in combinatie met meer klassiek werk, zoals dat van Wieske Wester. In het programma van de galerie wisselen ze af. Grofweg zijn de kunstenaars die ze tonen in twee categorieën in te delen, vertelt Dürst Britt: kunstenaars die vanuit een conceptuele fascinatie werken en daarvoor verschillende media gebruiken, zoals Lennart Lahuis. En kunstenaars die zich tot één medium beperken en de grenzen van dat medium verkennen. Iemand als Paul Beumer bijvoorbeeld, die zichzelf als schilder definieert maar veel met textiel werkt. Beumer was de afgelopen jaren voornamelijk werkzaam in Azië en zou eind maart weer die kant uitgaan voor een verblijf van een half jaar op Borneo en Java. Omdat zijn plannen voor de komende maanden in het water vielen, trok hij tijdelijk bij zijn moeder in. Noodgedwongen zette hij daar zijn textielondezoek voort met ander materiaal en op een klein formaat.
(foto Gert-Jan van Rooij)
Groei
De omzet van de galerie daalde wel in de corona maanden, maar kleinere en goedkopere werken liepen nog goed. “Sommige verzamelaars wilden ons juist nu ondersteunen, vanuit een diepgevoelde betrokkenheid bij de kunst. Ik denk ook dat een aantal mensen een werk hebben gekocht bij wijze van souvenir aan deze bijzondere tijd.”
Bij de kunstenaars wisselt het effect van de crisis merkt Dürst Britt, sommigen zijn actiever anderen juist niet. In totaal zijn er dertien kunstenaars bij de galerie, een internationaal gezelschap dat de hele wereld omvat en waarvan ongeveer de helft uit Nederland komt.
Jacqueline de Jong, Enlightment, 2018
Ervaring
Sinds 2017 vertegenwoordigt de galerie niet alleen beginnende en mid-career kunstenaars maar ook iemand die al decennia meedraait in de internationale kunstwereld: Jacqueline de Jong. Dürst Britt: “Jacqueline heeft internationaal een belangrijke rol gepeeld en maakte lang deel uit van de Situationisten. In haar leven komt een groot deel van de kunstwereld van de afgelopen decennia voorbij. En ondanks haar lange staat van dienst is het werk nog steeds heel actueel. Ze maakt veel en het is altijd op het scherpst van de snede. Het heeft iets ongrijpbaars en ze valt zelden in herhaling. De jongere kunstenaars vinden het fantastisch om samen met iemand van haar statuur in de stal te zitten en voor Jacqueline is de interactie met haar jongere collega’s ook zeer vruchtbaar.
Toen galerie Nouvelles Images in 2018 de deuren sloot kregen we bovendien de nalatenschap van Willem Hussem in beheer, waar ik al sinds de middelbare school met bewondering naar keek en die voor veel kunstenaars nog steeds een bron van inspiratie is. Een kunstenaar die wars was van hokjes en in verschillende stijlen en technieken werkte. In tegenstelling tot De Jong is hij nauwelijks in het buitenland bekend, daar hopen wij iets aan te kunnen doen.” Uiteindelijk is dat voor alle kunstenaars het doel: het werk onder de aandacht brengen en zorgen dat meer mensen het zien. Met individuele verschillen. “Voor de een hoop je binnen vijf jaar een werk in de collectie van het MOMA te hebben (De Jong) voor een ander denk je eerder richting Tate (Hussem).” Voor de galerie zelf is Art Basel natuurlijk het summum, maar dat is een doel voor de lange termijn. Dat hoeft nu nog niet. Dichterbij liggen Frieze en FIAC, ergens binnen twee jaar.
(foto Gert-Jan van Rooij)
Behalve naar de kunstenaars is er een doel naar verzamelaars: om nieuw publiek over de streep te trekken en te overtuigen de stap te zetten om kunst te kopen. Lukt dat, ook bij jongeren? Dürst Britt: “Ja! 30% van onze verkopen is aan mensen die jonger zijn dan 40 jaar.”
Het klinkt als een successtory, maar dat is het heus niet altijd. “Het is hard werken en heel veel investeren. En het is financieel risicovol. Af en toe is het echt spannend. Maar ik zou het nog steeds zo over doen – op een paar details na misschien. We merken nu dat de tijd in je voordeel gaat werken als je wat langer bestaat. Mensen vragen soms naar dingen die ze twee jaar geleden bij ons hebben gezien. De herhaling van contact werkt en de omzet groeit.”
De jubileumtentoonstelling Vèf Jaah! is te zien t/m 14 juli 2020
met werk van Paul Beumer, Alex Farrar, Willem Hussem, Jacqueline de Jong, Lennart Lahuis, Alexandre Lavet, Joseph Montgomery, Raúl Ortega Ayala, Pieter Paul Pothoven, Sybren Renema, David Roth, Puck Verkade en Wieske Wester
(foto Gert-Jan van Rooij)
Lees ook de andere artikelen in de reeks Galerie Online
