Categorieën
2022 Highlights

Barbara Hepworth in Rijksmuseumtuinen

In de Rijksmuseumtuinen zijn deze zomer sculpturen van Barbara Hepworth (1903- 1975) te zien, een van de belangrijkste vrouwelijke beeldhouwers uit haar tijd. Hepworth werd geboren in het Engelse Wakefield en raakte op jonge leeftijd al gefascineerd door kunst.

Na het winnen van een studiebeurs studeerde ze aan de Leeds School of Art. Haar talent werd snel erkend, kort na haar afstuderen in 1924 werd Hepworth tweede in de prestigieuze Prix- de-Rome wedstrijd. Later in haar carrière zou ze Engeland vertegenwoordigen op de Biënnale in Venetië (1950) en de Freedom of St. Ives prijs winnen (1968).

Hepworth maakte sculpturen van hout, marmer en brons, die de mogelijkheden van abstractie onderzoeken en getuigen van groot vakmanschap. Samen met Richard Bedford en Henri Moore stond Hepworth bekend om haar ‘direct carving’ techniek: zij werkte direct op het marmer zonder vooraf ontwerpen of modellen te maken. De grondlegger hiervan is Constantin Brancusi, die zij in de jaren 30 in Parijs ontmoette. Daar kwam Hepworth ook in aanraking met Theo van Doesburg, de initiatiefnemer van de Abstraction-Creation beweging. Eenmaal terug in Engeland, was Hepworth de medeoprichter van de Unite One beweging met als doel Britse moderne kunst, architectuur en design te promoten. Hepworths kunst laat een blijvende indruk achter; haar werken bevinden zich in de collectie van Tate Britain, het Kröller-Müller Museum en het Barbara Hepworth Museum in Cornwall. Geïnteresseerden hoeven niet speciaal naar deze locaties uit te wijken, maar kunnen deze zomer in de tuinen van het Rijksmuseum terecht. De tentoonstelling geeft een overzicht van het naoorlogse werk van Hepworth, met een zwaartepunt in de jaren 60 en vroege jaren 70.

Rijksmuseum, Amsterdam
Barbara Hepworth in de tuin van het Rijksmuseum
3 juni t/m 23 oktober
rijksmuseum.nl

Meer highlights lezen? Meld je dan nu aan voor de nieuwsbrief!

Categorieën
2022 Highlights

Erwin Wurm in Museum Jan Cunen

Museum JAN Cunen presenteert een grote solotentoonstelling van Erwin Wurm. Met de vraag ‘wat is een huis of thuis?’ gaan de werken van Wurm een interactie aan met Villa Constance uit 1888, het voormalige woonhuis waarin het museum gevestigd is.

De kunstenaar beschouwt een huis als een tweede huid: ‘Het huis biedt bescherming en geeft ons zekerheid, maar is ook een statussymbool waarmee we pronken. Kijk maar naar de rijkgedecoreerde hal van de villa. Het zegt iets over onze identiteit; misschien gaan we er – net als bij een auto of een hond – zelfs een beetje op lijken. Met alle technologische ontwikkelingen kun je je afvragen of we in de toekomst echt een worden met onze bezittingen? Kan een lichaam ook een huis zijn?’ Daarom nodigt hij bezoekers uit om onderdeel van zijn kunstwerken te worden, want alleen kijken is niet voldoende.

ABSURD

In de kern gaat Wurms werk over de mens, onze alledaagse realiteit en de absurditeit die daarmee gepaard gaat. Bezoekers raken letterlijk verstrengeld met de kunst. Zo werkt Wurm al meer dan 25 jaar aan de serie One Minute Sculptures, bestaande uit voorwerpen die zijn voorzien van een instructie. Dit resulteert in taferelen als het omarmen van een stoel bij het werk The Idiot II (2003). En zoals de titel verraadt, plaatst men bij Roast yourself under the sun of Epicurus (2016) een hoofd tussen een sokkel en brandende lamp. Dergelijke participatieve sculpturen hebben niet alleen een humoristische maar ook een kritische component. Dat is ook terug te zien in Narrow House (2010), een miniatuurversie van zijn ouderlijk huis. Volgens de kunstenaar refereert het naar zijn strenge, ouderwetse en patriarchale opvoeding. In Museum Jan Cunen gaan deze werken een verrassende en confronterende dialoog aan met de tentoonstellingsruimte.

Op de hoogte blijven van het laatste nieuws op het gebied van kunst? Meld je dan nu aan voor de nieuwsbrief!

Museum Jan Cunen, Oss
Erwin Wurm, Am I a House
t/m 28 augustus museumjancunen.nl

Categorieën
2022 Highlights

Rondom Mondriaan

In 2022 viert het Kunstmuseum Den Haag dat Piet Mondriaan (1872-1944) 150 jaar geleden het levenslicht zag. Met ruim 300 werken beschikt het museum over de grootste collectie Mondriaans ter wereld. Des te meer reden om het werk van deze baanbrekende kunstenaar uitgebreid te belichten met de tentoonstelling ‘Rondom Mondriaan’.

De titel refereert aan hoe Mondriaan zich bewoog tussen zijn tijdgenoten en hoe hij vele kunstenaars na hem heeft bewogen. Sinds de jaren 70 breidt het Kunstmuseum de collectie uit met werken die een verbinding aangaan met Mondriaan zoals Bridget Riley, Fred Sandback, Isa Genzken en Remy Jungerman. Naast het tonen van dwarsverbanden tussen Mondriaan en andere kunstenaars, nodigt het museum de bezoeker uit zelf parallellen te zoeken.

Mondriaan omarmde het artistieke experiment en veranderde vaak drastisch van stijl. Na het afstuderen van de Rijksakademie in 1895, legde hij vooral landschappen vast. Zo schilderde hij vanuit twintig perspectieven de Oostzijdse molen in Het Gein, waar zijn voorliefde voor diepe, sprankelende kleuren te zien is. In zijn tweede periode verruilde de kunstenaar zijn donkere palet voor subtielere toetsen in de stijl van het Luminisme, met als doel het spirituele en onzichtbare tastbaar te maken. In 1912 reisde Mondriaan af naar Parijs, waar hij geïnspireerd raakte door het kubisme van Picasso en Braque. Toch is deze stroming volgens de kunstenaar niet radicaal genoeg: niet de realistische weergave maar een wit doek is het ultieme doel. Dit idee zette Mondriaan voort als medeoprichter van De Stijl en het Neoplasticisme, gekenmerkt door rechte lijnen, ritme en geometrie. Als sluitstuk is de Victory Boogie Woogie (1942) te zien, wat een icoon vormt binnen zijn oeuvre, de 20e-eeuwse kunstgeschiedenis én een grote inspiratiebron tot op de dag van vandaag.

Kunstmuseum Den Haag
‘Rondom Mondriaan’
t/m 25 september kunstmuseum.nl

Op de hoogte blijven van interessante highlights? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief!

Categorieën
2022 Highlights

Museum Arnhem bijna weer open!

Vier jaar was het museum gesloten voor verbouwing. Iets langer dan gepland, maar daardoor werd ook een deel van de coronacrisis gemist. Museum Arnhem is uitgebreid met een nieuwe vleugel naar ontwerp van Benthem Crouwel Architects, die 550 vierkante meter ruimte oplevert. Dat zijn vier extra tentoonstellingszalen en twee publieksruimtes.

Dit voorjaar opent het museum met onder andere de tentoonstellingen ‘Van Links Naar Rechts’ en ‘Tenminste Houdbaar Tot’. Twee thematische tentoonstellingen die dwars door de collectie lopen. Conservator moderne kunst Jelle Bouwhuis tekent voor ‘Van Links Naar Rechts’ en kijkt hierin met een frisse blik naar het realisme dat sinds jaar en dag een van de kernpunten is in de collectie van het museum. ‘Als je erin duikt zie je dat er vanaf 1930 een interessante ontwikkeling is met linkse realisten die zich beginnen te roeren. Kunstenaars als Carel Willink, Pyke Koch en Raoul Hynckes domineren het beeld dat we van het realisme in de jaren 30 hebben, de anderen zijn een beetje vergeten maar waren er wel degelijk. Nola Hatterman bijvoorbeeld. Die groep krijgt nu meer ruimte.’

Carel Willink, Wilma met kat, olieverf op doek, 1940, coll. Museum Arnhem
© Sylvia Willink

VAN LINKS NAAR RECHTS

Bouwhuis zet in de tentoonstelling bewust links tegenover rechts. ‘De politieke polarisatie speelde echt een rol in het kunstklimaat van de jaren 30 in Nederland. Links en communistisch kreeg weinig voet aan de grond, neutraal en rechts kreeg de ruimte. Communistisch en socialistisch georiënteerd werk was vanaf 1933 nauwelijks zichtbaar en tijdens de oorlog helemaal niet. Twaalf jaar lang waren deze kunstenaars dus vrijwel niet te zien. Dat zetten we nu recht.’

Niet alleen met de tentoonstelling, ook in de aankopen vult Museum Arnhem dit hiaat aan. Bijvoorbeeld met werk van Anneke van der Feer en Berthe Edersheim, die beiden tot de linkse groep hoorden die na 1933 nog maar weinig publieke zichtbaarheid kreeg.

Het museum zelf (opgericht in 1856), ging vanaf 1935 eigentijdse kunst verzamelen. Met name uit de regio, met realistisch werkende kunstenaars als Dick Ket, M.C. Escher en Johan Mekkink. Van Dick Ket ontving het museum bij zijn overlijden in 1940 een legaat, waarna realisme vanaf de jaren 50 het uitgangspunt werd voor de collectie, mede omdat andere musea daar weinig aandacht voor hadden. ‘Eigenlijk doet het museum dat nog steeds, maar nu inclusief die linkse groep en vrouwelijke kunstenaars.’ In ‘Van Links naar Rechts’ wordt de lijn doorgetrokken tot het heden. De tentoonstelling bestaat uit twee delen: de heftige periode van het Interbellum en de grote lijn van 1910 tot 2020. Met uit 2020 bijvoorbeeld werk van Iris Kensmil.

Verder lezen? Bestel hier de losse editie van Tableau Magazine!

Opening Museum Arnhem
13 mei 2022
www.museumarnhem.nl

Op de hoogte blijven van interessante ontwikkelingen in de kunst? Meld je dan aan voor onze nieuwsbrief!

Categorieën
2022 Highlights

American art in Madrid

Ter ere van het honderdjarig jubileum van de geboortedag van Baron Hans Heinrich Thyssen- Bornemisza (1921-2002) stelt Museo Thyssen de Amerikaanse kunst die hij verzamelde tentoon. Met ‘American Art From the Thyssen Collection’ duikt de bezoeker in de geschiedenis van 19e- en 20e-eeuwse Amerikaanse kunst, opgedeeld in vier thema’s. Ten eerste staat het thema natuur centraal, waarin werken zijn te zien die verband houden met de sublieme natuur zoals verbeeld door Mark Rothko, Georgia O’Keeffe en Thomas Cole. In het tweede thema ‘culture crossings’ komen kunstwerken aan bod die reflecteren op de ontdekking van Noord-Amerika, inclusief de uitroeiing en uitbuiting van de oorspronkelijke bewoners en de Afro- Amerikaanse gemeenschap. Hieraan gekoppeld zijn werken te zien van Charles Wilson Peale, Romare Bearden, Karl Bodmer en Joseph Henry Sharp.

Ten derde wordt de bezoeker meegenomen langs kunstenaars die de stedelijke ruimte als vertrekpunt nemen. Een deel van de kunstenaars visualiseert de gevolgen van industrialisering in het straatbeeld, zoals in de kunst van Charles Sheeler, Ralston Crawford en John Marin. Een ander deel focust op de individuen die schuilgaan achter de stedelijke massa, zoals zichtbaar in het werk van Winslow Hoomer en Edward Hopper.

Tot slot selecteert Museo Thyssen werken rondom ‘materiële cultuur’ met stillevens van Paul Lacroix , Wiliam Michael Harnett en Stuart Davis. Met enerzijds kunstenaars die zich richten op de consumptiemaatschappij zoals Roy Lichtenstein en anderzijds een afkeer daarvan met de nostalgische schilderijen van Frederic Remington. In totaal zijn er 140 kunstwerken te zien, afkomstig van de Thyssen familie, Carmen Thyssen-Bornemisza en de eigen museale collectie.

American art in Madrid Museo Nacional Thyssen-Bornemisza American Art From the Thyssen Collection tot 26 juni 2022 museothyssen.org

Meer highlights lezen? Bestel dan hier de losse editie! Wil je op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen op het gebied van kunst? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief of abonneer je op Tableau Magazine.

Categorieën
2022 Highlights

Kara Walker in De Pont

Met de tentoonstelling ‘A Black Hole is Everything a Star Longs to Be’ geeft de Amerikaanse kunstenaar Kara Walker (1969) een inkijkje in haar privéarchief van de afgelopen 28 jaar. De selectie bestaat uit ruim 600 tekeningen, schetsen, knipsels en notities.

Sinds de jaren 90 staat Kara Walker bekend om haar panorama’s van geknipte silhouetten waarin ze de kijker confronteert met de pijnlijke waarheid van slavernij, ongelijkheid, racisme en misbruik. Daarnaast maakt de kunstenaar gebruik van andere media zoals in de 13 meter hoge installatie Fons Americanus (2019), destijds te zien in de turbinehall van Tate Modern in Londen.

Ook maakt Walker animaties, waarvan er sinds 2019 twee in het bezit zijn van De Pont Museum. Door actuele onderwerpen als Me Too, George Floyd, Barack Obama en Donald Trump te koppelen aan de geschiedenis van de trans-Atlantische slavenhandel en haar eigen identiteit, blijft Walkers werk hyperrelevant. Daarbij bevraagt ze wat het betekent om vrouw, zwarte vrouw en zwarte vrouwelijke kunstenaar te zijn. De tentoonstelling in De Pont heeft een dagboekachtig karakter, waarbij de bezoeker inzicht krijgt in de bronnen van waaruit Kara Walker put en de tekeningen die ze maakt voorafgaand aan de gestileerde silhouetten. Ook is er een reeks nieuwe werken op papier te zien, inclusief een serie levensgrote portretten van Barack Obama.

‘A Black Hole is Everything a Star Longs to Be’
De Pont,Tilburg
19 februari 2022 – 24 juli 2022 depont.nl

Meer highlights lezen? Bestel dan hier de losse editie! Wil je op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen op het gebied van kunst? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief of abonneer je op Tableau Magazine.

Categorieën
2022 Highlights

Charles Ray in Centre Pompidou

Charles Ray (1953) is al bijna vijftig jaar actief als kunstenaar en heeft een grote naam opgebouwd als een van de belangrijkste Amerikaanse beeldhouwers. Centre Pompidou en Bourse de Commerce – Pinault Collection organiseren de eerste monografie over Ray in Frankrijk.

De bekendste werken van Charles Ray zijn remakes van objecten en mensen uit de echte wereld. Met zijn vaak humoristische kunst becommentarieert hij de geschiedenis van de beeldhouwkunst. Enerzijds past hij principes toe uit de klassieke beeldhouwkunst zoals schoonheid, proporties en feiten. Anderzijds doorbreekt hij deze door imperfecties en ‘over-perfectie’ toe te passen. Met een van zijn vroegste werken, Plank Piece I and II (1973), weet Ray het medium beeldhouwkunst op te rekken. Het werk bestaat uit twee foto’s waarop Ray in de lucht hangt, gedrapeerd over een houten plank die tegen een muur leunt. Daarmee onderzoekt de kunstenaar natuurkundige principes als gewicht, zwaartekracht en massa.

Door zijn lichaam centraal te stellen, benadert Charles Ray sculptuur als een activiteit en niet slechts als een statisch object. In de jaren 90 blijft Ray spelen met de grenzen van beeldhouwen. Een voorbeeld is het werk Fall ’91 (1992) dat een vrouwelijke mannequin afbeeldt met haar gewicht op grotendeels één voet, terwijl ze een felroze modiues pak draagt. Het werk is bijna 2,5 meter lang, waardoor het een fysiek en psychisch vervreemdend effect krijgt. Een foto van Ray die poseert naast de mannequin maakt de verhoudingen duidelijk. In dezelfde periode creëert hij Unpainted Sculpture (1997) dat gebaseerd is op een autowrak waarin iemand om het leven kwam. Ray maakt tientallen mallen van het vernielde origineel, waarna hij het in glasvezel modelleert en vervolgens lichtgrijs spuit. Hiermee lijkt Ray te willen zeggen dat deze sculptuur zelf een lichaam heeft, ondanks dat het lichaam dat erin zat verdwenen is.

Charles Ray, Puzzle Bottle, 1995, 34x10x10 cm, coll. Whitney Museum
of American Art, New York. ®Charles Ray courtesy of the artist

Sindsdien blijft hij meer dan levensgrote sculpturen maken zoals Boy with Frog (2009), waarop een naakte jongen te zien is die een kikker vasthoudt. Ray maakt dit werk in opdracht van François Pinault, die zijn eigen museum Punta della Dogana in Venetië oprichtte. Naar aanleiding van kritiek wordt het beeld daaruit verwijderd, hoewel een andere versie te zien blijft in het Paul Getty Museum. Het is niet de enige keer dat het werk van Ray controverse oproept.

In 2014 maakt Ray de sculptuur Huck and Jim in opdracht van het Whitney Museum of American Art. Te zien zijn twee naakte figuren, gebaseerd op Mark Twains boek Adventures of Huckleberry Finn. De staande figuur verbeeldt Jim Watson, een tot slaaf-gemaakte die Missouri ontvlucht. De buigende persoon naast hem is Huck, een jongen uit een stadje in Missouri die op de vlucht is voor zijn alcoholistische vader. Dat Ray als witte man dit seksueel-raciale verhaal visualiseerdt, roept veel spanningen op. Het Whitney Museum stelt daarom voor om het werk niet buiten maar binnen te plaatsen, waarop Ray besluit het dan helemaal niet te tonen. Juist dit soort controverses bewijst dat Ray een spraakmakende kunstenaar is. Zijn werk was onder andere te zien op Documenta, de Biënnale van Venetië en Whitney Biënnale, in Kunstmuseum Basel en Museo Reina Sofía. Met nu de mogelijkheid om zijn indrukwekkende oeuvre in Centre Pompidou te beleven.

‘Charles Ray’ – Centre Pompidou en Pinault Collection / Bourse de Commerce, Parijs
9 februari – 13 juni 2022
centrepompidou.fr en pinaultcollection.com

Wil je op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen op het gebied van kunst? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief of abonneer je op Tableau Magazine. Meer highlights lezen? Bestel dan hier de losse editie!

Categorieën
Highlights

KEITH HARING IN SCHUNCK

Een van de eerste graffiti en street-art kunstenaars die wereldberoemd werd was Keith Haring. SCHUNCK wijdt een iconische expositie aan de Amerikaanse kunstenaar met vroeg werk uit de periode tussen 1980 en 1984. Centraal staat de Grace House Mural (1984), een muurschildering die aanvankelijk is gemaakt voor een New Yorks katholiek jeugdcentrum.

Naast werk van Haring, is er werk te zien van tijdgenoten die ook bekend waren in de New Yorkse kunstscene. Haring liet zich inspireren door het stadsleven in New York, onder andere door ontmoetingen tijdens het nachtleven. Zijn voornaamste doel was om kunst toegankelijk te maken voor iedereen. Dit deed hij door kunstwerken in openbare ruimtes te plaatsen en door producten te bedrukken die hij in zijn eigen winkel The Pop Shop verkocht. Vlak voor zijn dood richtte de kunstenaar The Keith Haring Foundation op, waardoor zijn kunst tot op de dag van vandaag voortleeft. Daar was Haring zich tijdens zijn leven al bewust van: ‘All of the things that you make are kind of a quest for immortality. They don’t depend on breathing, so they’ll last longer than any of us will.’ Thema’s als racisme, homo-emancipatie, drugsmisbruik en aidsbestrijding bracht Haring op speelse wijze terug in zijn kunstwerken, die nu nog steeds relevant zijn.

Keith Haring, Grace House Mural, 9 maart t/m 25 september 2022, SCHUNCK, Heerlen https://www.schunck.nl/nl/keith-haring

Wil je op de hoogte blijven van alle ontwikkelingen op het gebied van kunst? Meld je dan aan voor de nieuwsbrief of abonneer je op Tableau Magazine. Meer highlights lezen? Bestel dan hier de losse editie!

Categorieën
2020 Highlights

Carlijn Kingma: een visionair

Carlijn Kingma tekent de wereld zoals hij is, was en zou kunnen zijn. Haar imposante en gedetailleerde tekeningen geven eerder een landschap van gedachten en ideeën weer dan een bestaande omgeving.

Kingma studeerde bouwkunde aan de TU in Delft maar in plaats van het bouwen en ontwerpen zelf, nam haar werk een meer filosofische wending. De architectonische tekeningen die ze maakt zijn zeer gedetailleerd en tonen – fragmenten van – steden en stukjes geschiedenis ineen. Een duizelingwekkend beeld waarin je oog eindeloos kan ronddwalen. Fabrieken, wolkenkrabbers bruggen, oude dorpen en futuristische elementen mengen zich tot een wereld die zowel vertrouwd als totaal nieuw is. Naast de tekeningen – en soms in de tekeningen- toont Kingma ook de research en gedachten die met het beeld verwant zijn. Associaties, reflecties, referenties krijgen soms in tekst een plaats in het beeld en soms in post-its, aantekeningen en boeken ernaast. Centraal staat het idee van de utopie. De verhalen, gedachten en wensen over hoe de toekomst eruit zou kunnen of moeten zien. Daarbij overheerst nooit één idee, maar laat Kingma juist een veelheid van stemmen en visies zien. De utopie is immers geen vaststaand concept, maar een beeld dat continu aan verandering onderhevig is en naarmate we dichter bij de toekomst komen steeds bijgesteld moet worden. 

Rijksmuseum Twenthe
Carlijn Kingma, architectuur van het onzichtbare 
t/m 10 januari 2021
Rijksmuseumtwenthe.nl 
Enschede