Rozemarijn Westerink maakt arbeidsintensieve tekeningen. Het blad is van rand tot rand gevuld in een donker patroon. De laatste jaren beperkt Westerink zich tot één thema: de tuin. Westerink is gefascineerd door herinneringen en hoe deze werken. Ze combineert beelden uit haar herinnering met thema`s uit het collectieve geheugen. Ze tekent plekken waar ze ooit is geweest, fragmenten van een denkbeeldige tuin of de tuin uit haar jeugd. Steeds vanuit een andere hoek, of met een ander accent. Een melancholisch beeld om in weg te dromen. Geen echt bestaande plek, meer als een gedachte in je hoofd. Al zijn elementen in het beeld wel te herleiden tot concrete plekken; met de tuin van het ouderlijk huis als basis waarnaar ze steeds terugkeert.

Herinneringen
Vaste onderdelen uit haar tuin duiken in verschillende tekeningen op. Coniferen, een muur, een zwembad, een caravan. Kleine bloemen en gras in oneindig veel korte rechte streepjes. Losse grote stenen. De tekeningen zijn dicht als een oerwoud. Een bladvullend patroon van streepjes en rondjes, sprietjes en blaadjes. Dezelfde elementen komen regelmatig voorbij. Het lage muurtje, de vijver, de conifeer waar ze graag onder zat. Soms in detail, soms met meer overzicht. De tuin verandert voortdurend van uiterlijk. Soms is het duister, soms wat lichter. Soms heeft een steen de hoofdrol, dan weer een groepje bomen, het gras of de stam van een berk. Kom je met die herhaling van een beeld dichter bij de herinnering of wordt het beeld steeds meer fictief? Hoe werkt dat eigenlijk in het geheugen? Hoewel ze intussen ook werkt met andere tuinen en meer algemene beelden blijft die vraag interessant.

Groots in details
Tijdens een werkperiode in 2019 bij Productiehuis Plaatsmaken in Arnhem experimenteerde Westerink met zeefdrukken en met een andere ondergrond dan papier: zeefdrukken op stof. Ze gebruikte de tuin van Kasteel Rosendael als inspiratie, een plek die ze ook uit verhalen van haar familie kende. “Mijn tekeningen zijn heel arbeidsintensief en dus niet zo groot. Met zeefdrukken kon ik groter werken. Het beeld veranderde ook, soms nu heel dichtbij, inzoomend op details zodat je niet meer ziet waar je naar kijkt. En deels in kleur, wat ook nieuw is. Hetzelfde fragment heb ik op rapport op stof gedrukt, als een patroon. Door op stof te werken is de tekening plooibaar.” Zo voegt die nieuwe ondergrond nieuwe elementen en mogelijkheden toe aan het werk. Grotere gebaren, andere accenten. En de waterval van Kasteel Rosendael blijft terugkomen als nieuw element in de tuin.
http://rozemarijnwesterink.com

installatieoverzicht (foto: Peter Cox)